ارائه الگوی توسعة خلاقیت و نوآوری‌های علمی اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان بر اساس عوامل فردی

  زمینه: خلاقیت و نوآوری علمی در بُعد فردی را می‌توان بر اساس سازه‌های مکنون افراد تبیین کرد. هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ساختاری به‌منظور شناسایی میزان خلاقیت و نوآوری‌های علمی اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد و همچنین تبیین عوامل فردی تأثیرگذار بر خلاقیت علمی این افراد است. روش: برای بررسی روایی سازه ابزارهای اندازه‌گیری (نتایج الگوی اندازه‌گیری) از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. برای دست‌یابی به اهداف پژوهش و فرضیه‌های پژوهش از تحلیل مسیر و آزمون الگو اولیه استفاده شد، سپس الگوی تعدیل‌شده آزمون شد. یافته‌ها: نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌های تجربی نشان داد که این داده‌ها با الگوی مفهومی اولیه پژوهش برازش خوبی ندارند. اثر مستقیم بیشتر سازه‌های مذکور بر خلاقیت علمی نمونه پژوهش، معنادار نیست. تغییر و تعدیل چندین الگو درنهایت به تدوین الگوی نهایی پژوهش منجر شد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد، در الگوی تعدیل‌شده متغیرهای هوشمندی، حل مسئله و موفقیت‌طلبی مهم‌ترین متغیرهای روان‌شناختی فردی هستند که به‌صورت مستقیم بر خلاقیت و نوآوری علمی اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان تأثیرگذارند.